เธอมองเขาด้วยความขยะแขยง “เธอยังต้องถามอีกเหรอ?” หลังจากนั้นเธอก็ยื่นมือออกมาลูบใบหน้าหล่อเหลาของเขาอย่างแรง “มันเป็นความผิดของคุณทั้งหมด ทำไมคุณถึงไปยั่วยุคนอื่นและทำให้ฉันรู้สึกเขินอายขนาดนี้” !

เธอกัดฟันอดทนต่อความเจ็บปวดบีบหัวใจ ก้มหน้าลง แล้วบอกตัวเองว่าไม่มีอะไร แค่เธอตกหลุมรักเท่านั้นที่จบลงอย่างไร้สาเหตุ เมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง มีรอยยิ้มอ่อนโยนที่ทุกคนคุ้นเคยบนใบหน้าของเธออีกครั้ง: จินเฉิน เธอเริ่มทักทายเขา ละสายตาของเขาที่จ้องมองไปที่บุคคลอื่น จากนั้นเธอก็พยักหน้าอย่างสุภาพต่อบุคคลนั้น เขาหันศีรษะแล้วถามเขาด้วยรอยยิ้มว่า “วันนี้ทำไมคุณถึงมีเวลามาที่นี่?”

เมื่อพูดถึงการวางแผนของเธอเอง ใบหน้าของเย่ชิงชิงก็เต็มไปด้วยความมั่นใจ

เขาเป็นนักเลงหัวไม้ทุกที่ทุกเวลา!

ขนาดของคุณกำลังพอดี

จริงๆ แล้วเมื่อคืนเธอมีแรงกระตุ้นแบบนี้แต่เมื่อคืนเธอร้องไห้เหมือนคนมีน้ำตาซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะพูดถึง จากนั้นเธอก็หลับไปด้วยเหตุผลบางอย่าง แล้วก็เป็นเช้าวันนี้

เย่ชิงซินกระพริบตาขณะที่ถูกเขาจับไว้ จากนั้นจึงยิ้มเล็กน้อย ประโยคนี้จะน่ารำคาญกว่าข้อเสนอได้อย่างไร?

“อะไรสักอย่าง” เขาตอบเธอสั้นๆ จากนั้นมองดูคนข้างๆ ต่อไป และสะกิดหลังมือของเธอเพื่อส่งสัญญาณให้เธอพูด